U podnóża góry parkowej przy zmechanizowanym stawie z najwyższą fontanną (33 metry wysokości słupa wody) znajdował się dom rządcy z maszynownią, w którym znajdowała się min. maszyna parowa.
Maszyna parowa zasysała wodę ze stawu u podnóża. Następnie woda była tłoczona do wspomnianych wcześniej już zbiorników na wodę. Zbiorniki ulokowane na najwyższym wzniesieniu, więc stąd grawitacyjnie woda była rozprowadzana do wszystkich dzieł wodnych znajdujących się na przednich i tylnich tarasach. Po wykorzystaniu całej wody spływała ona do rzeki Budzówki, która jest połączona ze stawem i tak to właśnie odbywało się za każdym razem, kiedy włączano fontanny.
Można powiedzieć, że był to taki naturalny obieg zamknięty przepływu wody. Woda wracała z powrotem w to samo miejsce z którego była pobrana.
Projekt jest finansowany przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach funduszy EOG i funduszy norweskich.
